رفتن به استقبال شغلی که شاید راه برگشتی نباشد

به گزارش قم خبر، شغلی که با اضطراب، ترس، نگرانی، شیرینی و با تلخی و تاسف همراه است. آتش نشان دل دریایی می‌خواهد تا بتواند به آتش بزند و حادثه دیده‌ای را به زندگی بازگرداند.

از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش دیگر انسان‌ها می‌گذرند تا آن‌ها بتوانند در امنیت زندگی کنند، این جمله تنها یادآور انسان‌های شریفی که شاید به بهانه روزشان یادشان بیفتیم یعنی آتش نشانان است، شغلی که شاید خیلی وقت‌ها فقط نامشان را به یدک بکشیم و یادی از کار پر زحمت و خطرناکشان نکنیم.

با هفتم مهرماه به عنوان روز آتش نشانی و ایمنی از سو ی شورای فرهنگ عمومی کشور شایسته است برای استفاده از این فرصت در جهت ترویج فرهنگ ایمنی، آتش نشانی، پیشگیری و آمادگی در برابر بحران در شهر‌ها اقدامات لازم مبذول گردد. اما مثل اینکه در این روز هم مانند خیلی از گرامیداشت‌های دیگر فقط مسوولین به ارائه آمارهای مختلف در همایش‌ها و مصاحبه‌ها، برگزاری نمایشگاه‌ها، مانور‌ها و... می‌پردازند و کسی به فکر مشکلات کوچک و بزرگ این قشر زحمت کش نیست و از سوی دیگر کسی خود را در قبال کمبودهای این سازمان در قبال شهروند محترمان شهرمان پاسخگو نمی‌داند.

درست است که هر شغلی سختی‌ها و لذت‌های خاص خود را دارد اما برخی مشاغل بسیار خاص ترند و آتش نشانی یکی از آنهاست. شغلی که با اضطراب، ترس، نگرانی، شیرینی و با تلخی و تاسف همراه است. آتش نشان دل دریایی می‌خواهد تا بتواند به آتش بزند و حادثه دیده‌ای را به زندگی بازگرداند و شاید خودش نیز در این میان با زندگی وداع کند. آتش نشانان دریادلانی هستند که در هنگام بروز حوادث جان به کف و بی‌محابا دل به آتش می‌زنند و دل دریایی داشتن یعنی همین. بنابراین آتش نشانی یکی از سخ‌ترین حرفه‌های شغلی در دنیا محسوب می‌شود اما با این حال هنوز در کشور ما بسیاری از ابعاد این حرفه طاقت فرسا، ناشناخته مانده و آتش نشانان روزانه با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند.

حرفه آتش نشانی از مشاغل سخت و زیان آور است اما بامقایسه شرایط حرفه‌ای شغل آتش نشانی در کشورمان با دیگر کشورهای پیشرفته دنیا، متاسفانه در ایران به اندازه کافی به فراهم آوردن امکانات و شرایط اقتصادی و روحی مساعد برای آتش نشانان توجه ویژه‌ای نشده و این در حالی است که در کشورهای پیشرفته شغل آتش نشانی در زمره مشاغل با ریسک خطر بالا محسوب می‌شود.

 آتش نشانان در هر مأموریت به طور معمول در معرض چندینعوارض از جمله عوارض ناشی از استرس رانندگی و ترافیک، عوارض ناشی از اثرات دود وگازهای سمی در محل‌های عملیات، عوارض ناشی از صدای آژیر، بلندگو و نور چراغ گردان، عوارض ناشی از ترشح هورمون‌های دفاعی و آمادگی بدن در برابر حوادث، اثرات ناشی ازحرارت در محل حریق، عوارض ناشی از تماس یا جذب مواد شیمیایی از طریق پوست، عوارضناشی از صدمات فیزیکی در حین انجام وظیفه، عوارض ناشی از دریافت پرتوهای یون ساز وتشعشعات رادیواکتیویته قرار می‌گیرند.

 علاوه بر این، آتش نشانان در هنگام انجام عملیات نجات وامداد در معرض عوارضی نظیر رؤیت صحنه‌های دلخراش و تألم آور، عوارض ناشی از وقوع انفجار در صحنه حادثه، عوارض ناشی از مسائل ارگونومی وسایل و تجهیزات و ماشین آلات، عوارض ناشی از انجام خدمت به صورت شیفتی، عوارض ناشی از عدم تغذیه صحیح و متناسب باحرفه، عوارض ناشی از استرس پس از حادثه، عوارض ناشی از کارکردن در محیط‌های آلوده، عوارض ناشی از کارکردن در محیط‌های مرطوب نیز قرار می‌گیرند.

آتش‌نشان بودن نیاز به آمادگی جسمانی بالایی دارد و ورزش نیاز اصلی آتش‌نشانان است. آتش‌نشان‌ها همواره در معرض خطرات گوناگونی قرار دارند ودر حقیقت آتش‌نشان وارد مکانی می‌شود که همه از آنجا می‌گریزند. بنابراین استرس این شغل خیلی بالاست، اما زمانی که موفق به نجات جان یک انسان می‌شویم لذت و شیرینی کاررا با تمام وجود حس می‌کنم. البته زمانی هم که با مورد فوتی و خسارات سنگین مواجه می‌شویم خواه ناخواه در روحیه‌مان تأثیر می‌گذارد.

در کشور ما بیش از ۱۶۰ سال از تأسیس اولین ایستگاه آتش نشانی در شهر تبریز به سال ۱۲۲۱ شمسی و نزدیک به ۸۰ سال از تأسیس آتش نشانی پایتخت می‌گذرد.

پس از انقلاب اسلامی، با انحلال سازمان دفاع غیر نظامی، فلسفه وجودی آتش‌نشانی‌های کشور توسط بندهای ۱۴ و ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری تعریف گشت و از همین رو سازمان‌های آتش نشانی زیر مجموعه شهرداری‌ها قلمداد می‌شوند.

هر حرفه‌ای سختی‌ها و شیرینی‌های خاص خودش را دارد. اماسختی و دردسر بعضی شغل‌ها نسبت به بقیه بیشتر است، آتش‌نشانی یکی از این شغل‌هاست. در واقع آتش‌نشانان به دلیل ویژگی‌های شغل خود همواره در معرض آسیب‌های جسمی و حتیروحی قرار دارند. این مشاغل چون اغلب با مرگ و زندگی افراد سر و کار دارند مسلماًاسترس زیادی را متحمل می‌شوند.

انتهای پیام/