فرهنگ زیست محیطی با مقام برین جانشینی خدا آمیخته است. آن کس که به جای پالایش هوا، آن را میآلاید و عوض مرمّت زمین، آن را ویران می کند و به جای غرس نهال، به قطع درخت می پردازد و به جای سالم سازی دریا و صحرا، از آلوده نمودن آنها اِبایی ندارد، چنین فارغ بیفروغی، بی دریغ دروغ میگوید که خویشتن را خلیفهٴ خدا می شمرد.
به گزارش قم خبر، حضرت رسول (ص) فرمود:«هر وقت عمر جهان به آخر رسیده، هرگاه قیامت بخواهد قیام کند و عالم بخواهد منقرض شود و در دست یکی از شما نهال درختی باشد چنانچه بقدر کاشتن آن فرصت باشد، باید آن را بکارد و از فرصت باقیمانده استفاده نماید.»
شریعت اسلام، تعبیرهای پیشوایان معصوم، اندیشمندان، روانشناسان، شاعران و... به فواید فراوان این نعمت خدادادی(گیاهان) تاکید کرده اند.
"نگاه کردن به گل های رنگارنگ، شکوفه های زیبا ودرختان سرسبزوخرم، چنان لذتی به آدمی می بخشد که هیچ لذتی را با آن برابر،نمی توان کرد"امام صادق (ع) این جمله بسیار زیبا در رابطه با فضای سبز وتاثیری گذاری آن بر روح انسان رافرمودند.
علاقه به گیاهان وفضای سبز ازسال های بسیاردوروشاید از دوران انسان های اولیه نشات می گیرد.
عوامل فیزیکی فضای سبز بررفتارانسان هاو کاهش آلودگی هوا وآلودگی صدا، کاهش گرما وتعدیل دما وکاهش عوامل استرس زا تاثیر می گذارد.
روز درختکاری در بسیاری از کشور های دیگر جهان مانند الجزایر، استرالیا، بلژیک ، برزیل، ژاپن، چین ، آلمان و ... نیز در تاریخ های متفاوتی برگزار شده و اهمیت کاشت درخت و حفاظت از آن که سمبل حیات است به همگان یادآوری می گردد.
برگزاری روز درختکاری در کشور ها و ملیت های مختلف نشانه ای از اهمیت درختان در زندگی انسان ها است.
روز 15 اسفند در کشور عزیزمان هر ساله به عنوان روز درختکاری نام نهاده شده است و از روز 15 تا 21 اسفند به عنوان هفته منابع طبیعی نام نهاده می شود.
فواید درختان در زندگی انسانها
درختان به منزله ریه های یک شهر بوده و مانند یک کارخانه تولید اکسیژن عمل می کنند، کاهش عوارض حاصل از دی اکسید کربن و ذرات ریز در شهرهای بزرگ و سایر گازهای آلاینده و حفظ سلامت مردم، تاثیر در رشد و توسعه اقتصادی، تامین میوه، استفاده از چوب، وجود درختان و پوشش های گیاهی در اطراف شهرها ومزارع، آنها را از هجوم سیل و توفان حفظ می کند، وجود درختان از فرسایش خاک جلوگیری می کند، ریشه های درختان در خاک باعث ایجاد تخلل، حاصل خیز تر شدن خاک و حفظ آن می شود و وسیله ای برای بقای بشری و حفظ زیبایی شهرها از جمله فواید درختان است.
به نام آن که هستی را بنا کرد، بشر را با طبیعت آشنا کرد
مهمترین عنصر خلافت الهی بعد از فراگیری معارف دینی، آباد ساختن زمین و نجات آن از هر گونه تباهی و تیرگی است. مقصود از زمین، گسترهٴ زیست بشر است که از عمق دریا تا اوج سپهر وقلّهٴ آسمان را در برمیگیرد.
فرهنگ زیست محیطی با مقام برین جانشینی خدا آمیخته است. آن کس که به جای پالایش هوا، آن را میآلاید و عوض مرمّت زمین، آن را ویران میکند و به جای غرس نهال، به قطع درخت میپردازد و به جای سالم سازی دریا و صحرا، از آلوده نمودن آنها اِبایی ندارد، چنین فارغ بیفروغی، بی دریغ دروغ میگوید که خویشتن را خلیفهٴ خدا می شمرد.
منظور از عمارت زمین، تأمین اصول زیست محیطی برای حیات انسانی است؛ نه خصوص زندگی گیاهی که برخی دارند و نه مخصوص حیات حیوانی که عدّهای به آن بسنده نمودند، بلکه زندگی انسانی که جامع تمام مراحل نباتی و حیوانی هم خواهد بود؛ یعنی هم زمین از خطر تباهی برهد و هم زمینه از ضرر اخلاقی مصون بماند تا هم بدن از مزایای طبّ طبیعی طرفی بندد و هم روح از مواهب ویژهٴ نَفَس رحمانی، به رَوْح و ریحان نایل شود.
انتهای پیام/
ارسال نظر