کد خبر: 6958

قم خبر گزارش می دهد/

شعر، سروده، چامه یا چکامه یکی از کهن‌ترین گونه‌های ادبی و شاخه‌ای از هنر می‌باشد.

به گزارش قم خبر، ادبیات ایران پیش از اسلام، در زمینة روایات دینی و ادبی، بیش از کتابت به روایت شفاهی وابسته بوده است؛ و به سروده‌های اوستا در حدود ۱۰۰۰سال پیش از میلاد باز می‌گردد، تا آنجا که حتی برای نقل شفاهی فضیلت قائل می شده‌اند. در این میان، همراهی سروده‌های منظوم با موسیقی توسط خنیاگران، یکی از مهم‌ترین ارکان سنتهای ادبی را در ایران باستان سامان می‌داده است.
 
ادبیات پارسی پس از اسلام تاریخی هزار و صد ساله دارد. شعر فارسی و نثر فارسی دو گونه اصلی در ادب پارسی هستند خواجه نصیرالدین طوسی ملهم از سخن ابن‌سینا در کتاب شفا، به پیروی از ارسطو، شعر را «سخنی خیال انگیز که از اقوالی موزون و متساوی ساخته شده باشد» می‌داند.
 
شعر، سروده، چامه یا چکامه یکی از کهن‌ترین گونه‌های ادبی و شاخه‌ای از هنر می‌باشد. دهخدا در یادداشت‌های خود دربارهٔ شعر چنین می‌نویسد: «چکامه، چغامه، چامه، نشید، نظام، سخن منظوم، منظومه، قریض. ظاهراً ایرانیان را قِسمی سرود یا شعر بوده و خود آنان یا عرب آن را «هَنَیمَه» می‌نامیده‌اند. قدیم‌ترین شعر ایران که به دست است گاتاهای زرتشت می‌باشد که نوعی شعر هجایی محسوب می‌شود و دیگر سرودهٔ قدیمی، گیلگمش نام دارد«حماسه گیلگمش نخستین منظومهٔ حماسی جهان است»
 
قدیمی‌ترین سروده‌های به‌جامانده به وداهای هندوان باستان بازمی‌گردد. از تاریخ سرایش وداها اطلاع دقیقی دردست نیست و تاریخ قدیمی‌ترین سرودهٔ ریگ‌ودا را از هزار تا پنج هزار سال پیش از میلاد مسیح پنداشته‌اند.
 
چون درباره شاعران از پيامبر صلي الله عليه و آله سؤال شد، فرمودند: مؤمن با شمشير و زبان خود، جهاد مى كند. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، شاعران [مؤمن]، با شعر گفتنشان، مثل آن است كه دشمن را تيرباران مى كنند.
 
شعر و ادبیات در قم مرده است
 
ایرانی از دیرباز، شاعر مسلک و شاعر پیشه بوده است و شعر را کلام موزون، سخن دارای وزن وقافیه، مو، موی انسان یاحیوان، اشعار و...معنی کرده است، و شعرای به نامی داشته است که درحال حاضر شعر و ادبیات ایرانی در سطح جهان از اهمیت بالایی برخوردار است، سعدی، حافظ، خاقانی، اعتصامی، باباطاهر، جامی، خیام، غزنوی و اینکه شهریار ستاره درخشان تاریخ شعر ایران، 27 شهریور سالروز وفات استاد شهریار را به نام روز شعر و ادب فارسی نامگذاری کرده اند، به همین مناسبت بهانه ای شد تا با محمد قاضی مولف کتاب لغات و کنایات قم درباره جایگاه شعر و ادبیات در قم گفتگو کنیم.
 
وی صرف نظر از حوزه علمیه و وجود بارگاه ملکوتی کریمه اهل البیت (س) شهر قم را از لحاظ جایگاه شعر و ادب و هنر، شهر مرده ای دانست.
 
محمد قاضی بابیان اینکه اهمیت به شعر و ادبیات و هنر در قم فرهنگ سازی نشده است، افزود: اگز جلسات شعر خوانی و مثنوی خوانی به صورت رایگان اجرا شود مردم برای شرکت در این جلسات رغبتی نشان نمی دهند.
 
به عقیده این دبیر بازنشسته ادبیات، شکوفایی استعداد و علاقه به شعر و ادبیات و هنراز دبیرستان و مدرسه شکل می گیرد، که در حال حاضر در کلاس های ادبیات شاهد خروجی خوبی نیستیم.
 
وی بااشاره به تدریس ادبیات در سال های گذشته، افزود: در گذشته تنها یک کتاب ادبیات تدریس نمی شد بلکه به دانش آموزان خواندن ادبیات (شفاهی) املا(کتبی) و انشاء نیز یاد می دادیم.
 
قاضی بابیان اینکه در شهر قم امکان تبلیغات برای محافل شاهنامه خوانی و...نیست، تصریح کرد: به دلیل عدم آگهی در قم، خانواده ها برای یادگیری فرزندانشان به رشته های هنری دلشان نمی آید هزینه ای پرداخت کنند اما راحت پول لباس و... می دهند.
 
این مولف كتاب لغات و كنايات قم یادآورشد: هنر و هنرمند در قم پیشرفت نخواهند کرد زیرا در این شهر هنر مرده است و هنرمند نیز در قم فسیل می شود.
 
گزارش از فریده اریس
 
انتهای پیام/

ارسال نظر

مهمترین اخبار

تازه های خبری