به واقع انتهای این توافقنامه هسته ای این است که ایران از حقوق مصرح در ان پی تی تا مدت حاکمیت این توافقنامه دست بکشد تا برای کشورهای غربی اعتماد سازی نماید!!

به گزارش قم خبر و به نقل از  سرویس سیاسی عصر امروز پس از کش و قوس های فراوان تیم مذاکره کننده ایرانی با طرف های غربی، کار به دقیقه 90 رسیده است و در ژنو 6 قرار است تکلیف برنامه هسته ای ایران مشخص گردد!

بنا بر این گزارش بر خلاف ظاهر برخی از حرف های کارشناسان و اعضای تیم ایرانی مبنی بر احتمال عدم دست یابی به توافق، شنیده ها و قرائن حاکی از این است که هر دو طرف مذاکره اراده قطعیشان برای دست یابی به توافق تا پایان ضرب الاجل توافقنامه موقت می باشد.

به گزارش خبرنگار ما در این نوشتار به چرایی رویکرد دوطرف برای دست یابی به توافقنامه جامع می پردازیم و به این نکته اشاره خواهیم کرد که چرا تیم ایرانی و همچنین کشورهای 5+1 برای رسیدن به توافق مصمم می باشند.

ابتدا به برخی از انگیزه های تیم ایرانی در این خصوص اشاره می نماییم:

اولا تیم فعلی مذاکره کننده ایرانی درباره برنامه هسته ای معتقد است که اساسا چیزی برای توافق نکردن موجود نمی باشد زیرا در 1 سال گذشته و مخصوصا از ژنو 1 تا 5 برای همه نگرانی های طرف غربی در خصوص برنامه هسته ای ایران راه حل ارائه کرده است و مقدار اندکی از دل نگرانی! طرف غربی باقی مانده است که برای آن هم می توان راه حل ارائه نمود یعنی با محدود کردن خود و دست کشیدن از غنی سازی صنعتی و تبدیل آب سنگین اراک به یک موجود بی خاصیت و سایر شرایطی که غرب می خواهد می توان به راه حل نهایی توافق دست پیدا نمود!!

ثانیا دولت یازدهم اعتبار سیاسی و سیاست خارجی خود را به انعقاد این توافقنامه هسته ای گره زده است پس اگر توافقی صورت نپذیرد به واقع چیزی برای عرضه کردن به سئوالات افکار عمومی از عملکرد خویش ندارد در واقع متاسفانه دولت کارنامه خود را تک پارامتری تعریف و فرض کرده است که اگر این توافق به نتیجه نرسد این را آخر عمر سیاسی خود می داند و همانطور که تمام تلاش خود را انجام داد تا در توافقنامه موقت آن توافقنامه بد را به گزارش 100 روزه اول برساند و تمام مانور خود را بر روی آن انجام داد هم اکنون نیز رییس جمهور با بیان این نکته که باید ببینیم در یک چهارم از گذشته عمر دولت آیا یک چهارم وعده های خود را انجام داده ایم یا نه پیش دستی نموده و سعی می نماید با یک توافق بد دیگر، اینطور وانمود کند که ما مهمترین بحث و وعده خود که شکست تحریم ها و توافق هسته ای بود را به سرانجام رساندیم پس ما موفق هستیم!

در اینجاست که باز یک ضرب الاجل داخلی بی مورد برای نشان دادن عملکرد دولت باعث می شود همچون توافقنامه موقت که به اذعان همه کارشناسان در شرایط فعلی بسیار توافق بدی برای ایران بود اینبار با یک توافقنامه چند ساله بد دیگر دست خود را در راه فرایند هسته ای به خاطر خوش آمدن کشورهای غربی ببندیم.

اما چرا آمریکایی ها به این توافقنامه احتیاج دارند:

اولین و مهمترین نکته در این خصوص این است که آمریکایی ها برای زمان پس از عدم توافق با ایران هیچ برنامه ی دیگری که با اجماع بین المللی همراه باشد ندارند آنها ماکسیموم گزینه تحریمها را علیه ایران انجام داده اند و ایران از تمام آنها با تمام مشکلات، موفق بیرون آمده است و غنی سازی 20 درصدی را در شرایط تحریمهای سخت به انجام رسانده است پس دیگر تحریمهای بیش از این، جز از بین بردن اجماع بین المللی که دیگر اسمش تحریم نیست چیزی در پی ندارد زیرا برخی از آن تبعیت می کنند و برخی آن را انجام نمی دهند و این یعنی شکست تحریمها.

ثانیا از دید تیم فعلی هیات حاکمه آمریکا اساسا فرصتی برای توافق با ایران از این فرصت و این تیم بهتر پیدا نمی شود!! نکته ای که بارها آمریکایی ها آن را اذعان کرده اند.

ثالثا عبارت توهین آمیز اخیرا جان کری، که عنوان داشته و گفته است که اگر ما با حمله نظامی هم به ایران در صدد از بین بردن برنامه هسته ایش بودیم نمی توانستیم بهتر از نتیجه این توافق بدست بیاوریم خود گویای ماهیت این توافقنامه می باشد.

به واقع انتهای این توافقنامه هسته ای این است که ایران از حقوق مصرح در ان پی تی تا مدت حاکمیت این توافقنامه دست بکشد تا برای کشورهای غربی اعتماد سازی نماید!!

و این هم به خاطر سه مطلب می باشد:

1- گذشته ایران که غرب را به چالش کشیده است و این خود یک تنبیه می باشد
2- ماهیت حکومت اسلامی ایران که غرب و ایادی آن در منطقه را به زانو درآورده است
3- عدم اعتماد به برنامه آینده ایران که شاید به سمت بمب هسته ای برود!
اینها همان توهمات خودساخته غرب است که هم اکنون در قالب توافقنامه می خواهند بخورد ما بدهند.

همچنین نکته مهم و اساسی این است که ایرات وقتی اعتماد سازی را بر طبق خواسته کشورهای غربی انجام داد تازه آنوقت طرف غربی شروع می کند به برداشتن تحریمها آنهم نه یکجا بلکه بصورت مدت دار یعنی ما تمام خواسته های آنان را اجابت کنیم و اگر آنها دلشان خواست تحریمها را بردارند.

نمونه ای که اکنون متاسفانه در توافقنامه موقت انجام داده اند و ایران تمام مواد خود را از بین برد، غنی سازی 20 درصدی را متوقف کرد ولی طرف مقابل به تعهداتش عمل نکرد!؟ این هم نمونه ای از توافقنامه موفق موقت!

حالا با این شرایط به نظر شما 5+1 از رسیدن به توافقنامه چشم پوشی می نماید سئوالی که باید مسئولان محترم تیم هسته ای و دولت به آن پاسخ بدهند.

ارسال نظر

مهمترین اخبار

تازه های خبری