به عقیده روانشناسان عدم آموزش والدین به فرزندان برای صداکردن نام(بابا،مامان) منجر به آسیب فرهنگی در جامعه و مشکلاتی در آینده می شود.
به گزارش قم خبر، ، به سختی سخن می گوید به نظر می رسد یکسال و نیم بیشتر نداشته باشد اما نام آن ها را به راحتی صدا می کند"سمانه، علی" باخودم گفتم جالبه که دراین سن کم علاقمند دوستانش شده است اما مدتی گذشت که دیدم والدین خود را صدا می کند! این صحنه ای بود که در مطب روانشناس کودکان مشاهده کردم.
امروزه اختلال در ارتباط کلامی بین کودکان به آسانی قابل درک است باورهای کودکان امروزی دستخوش تغییر شده است،دیدن رفتارهای آن هاقابل هضم نیست و با با مشاهده رفتار آن ها با خود می گویی یادش بخیر بچه های دیروزحرمت بزرگ ترها را نگه می داشتند مخصوصا والدین خود را بسیار احترام می کردند، با ورود پدرو مادر خود به نشان احترام بر روی قدم هایشان می ایستادند، با آن ها بلند صحبت نمی کردند و واژه به نام حجب و حیا را خوب برای خود هجی کرده بودند، واژه ای که این روزها، بچه های امروز در تعبیر ادب خرج کردن بچه های دیروز، ترس از والدین معنا کرده اند؟
و غافل از اینکه ثمره نیکی کردن به والدین هم در این دنیا هم در آن دنیا اجر و ثواب خود را دارد.
در جامعه ایرانی کانون مدیریت جامعه درمرحله اول خانواده است. خانواده ایرانی در عصر حاضر دچار بلوغ شده است به نظر می رسد بچه های امروز کول پشتی ارزش ها و فرهنگ ها را بر زمین گذاشته اند.
چند سالی می شود که به دلایل مختلفی همچون تقلید از غرب، بی توجهی والدین، دیالوگ های فیلم ها یا به قول امروزی ترها ارتباط صمیمی با والدین، نام مقدس این دو فرشته زمینی زیر سوال رفته است و فرزندان به خود اجازه می دهند پدر و مادر خود را با اسم کوچک آن ها و هم سطح قرار دادن والدین خود با دیگران نامگذاری کنند.
مادر، عزیز، پدر، آقاجان، مامان، بابا و...از نام ها است که می توان والدین را با آن خطاب کرد.
در قدیم رسم براین بوده است که فرزندان والدین خود را بانام «ننه و بابا» صدا می کردند زیرا معتقد بوده اند صدا کردن والدین با این نام ها ثواب بیشتری دارد.
اما در سوئد بچه ها از مهد کودک و دبستان عادت مي کنند ديگران را با نام کوچک آنها صدا کنند. حتي والدین و معلم خود را با اسم کوچک و ضمير «تو» مورد خطاب قرارمی دهند و این رفتار را به هیچ عنوان بی ادبی نمی دانند.
مامی و پاپی هم چند سالی می شود با تقلید از کشورهای بیگانه بین جوانان جا افتاده است و والدین خود را از سرغفلت با این نام ها صدا می زنند.
از دیدگاه اسلام
پیامبراکرم (ص) به این مضمون فرمود: چند چیز است که باعث فقر و تهیدستی می گردد که صداکردن والدین با نام کوچک آن ها از جمله این امور می باشد.
پدر و مادر یک الفاظ مقدس هستند که در به وجود آمدن انسان نقش بسزایی دارند و بعد از خدا در پیدایش و تکمیل انسان موثرمی باشند.
هرکسی برای خود نامی دارد و با قراردادن پسوندی مشخص می شود آن فرد چه منزلتی دارد، وقتی والدین با لفظ پدر و مادر خطاب شود احساس تفاوت بین آن ها و دیگران شکل می گیرد.
به دلیل اینکه نام والدین را مانند یک دوست، خطاب می کنیم احتمال بروز رفتارهایی چون قهر، بی احترامی و...که در برخورد با دوستمان از خود نشان می دهیم با والدین است.
نقش خانواده ها
اما به عقیده صادق سلمانیان کارشناس مرکز مشاوره بهزیستی استان قم، مقصر اصلی گسترش این فرهنگ در جامعه ،خانواده ها هستند زیرا با استقبال و توجه از رفتارکودک به او یاد می دهند تا آن ها را با اسم کوچک صدا بزند.
وی صدا کردن نام کوچک همسران را یکی از دلایل یادگیری فرزند برای نامگذاری والدین خود، دانست و گفت: کودکان رفتاربزرگترها راتقلید و تکرار می کنند که این رفتارها به مرور زمان منجر به عادت می شود.
سلمانیان معتقد است عدم آموزش والدین به فرزندان برای صداکردن نام(بابا،مامان) منجر به آسیب فرهنگی در جامعه و مشکلاتی در آینده می شود.
این مشاورایجاد فرهنگ سازی در این زمینه راعامل جلوگیری از این معضل دانست و افزود: رسانه ها و تقلید از غرب و بی توجهی به دیالوگ ها در فیلم ها از دلایل تاثیرگذار بر روی رفتار کودکان است.
امروزه اختلال در ارتباط کلامی بین کودکان به آسانی قابل درک است باورهای کودکان امروزی دستخوش تغییر شده است،دیدن رفتارهای آن هاقابل هضم نیست و با مشاهده رفتار آن ها با خود می گویی یادش بخیر بچه های دیروز...؟
انتهای پیام/
ارسال نظر