کد خبر: 9507

قم خبر گزارش می دهد:

امروزه عزاداری برای امام حسین(ع) از زیر نگاه چشم و هم چشمی ها و برای ثبت جایگاه در بین مردم برگزار می شود.

به گزارش قم خبر، امام صادق (ع) به یکى از یارانش به نام «فضیل» فرمود: آیا تشکیل مجلس مى‏دهید و با یکدیگر پیرامون معارف دینى و فضایل اهل بیت علیهم السلام گفتگو مى‏کنید؟ فضیل پاسخ داد: آرى.
امام (ع) فرمود: «چنین‏ مجالسى را دوست مى‏دارم. مکتب ما را زنده نگه دارید؛ خداوند رحمت کند کسى را که مکتب ما را احیا کند».

سپس امام (ع) ادامه داد: «هر کس که مصائب ما را یادآورد و یا نزد او از ما یادى شود و اشک از دیدگانش سرازیر گردد، هر چند اندک باشد، خداوند گناهانش را بیامرزد».
امروزه عزاداری برای امام حسین از زیر نگاه چشم و هم چشمی ها و برای ثبت جایگاه خود در بین مردم برگزار می شود.

بعضی افراد هم که در پی پررنگ کردن هر چه بیشتر این جایگاه هستند مراسم عزاداری را با تجملات و لباس های پلو خوری برگزار می کنن و از یاد برده اند که این نوع عزاداری نه مورد پسند امام حسین نه خداوند است.

در فرهنگ دینی ما، یکی از برنامه هایی که نشان دهنده پیوند و دوستی شیعه با اولیای دین و امامان معصوم است، «عزاداری» است، یعنی یاد رحلت و شهادت آنان را گرامی داشتن، در سوگ آنان ماتم به پاکردن و در عزایشان گریستن.

عزاداری از آغاز، با دستور و تأکید و توصیه خود پیامبر خدا (ص) و امامان شکل گرفته است و رفته رفته میان امّت وفادار به خاندان پیامبر و علاقه مندان به عترت به صورت یک «سنّت دینی» درآمده است.

تدبیر و خواست الهی نیز در ایجاد شوق و محبت نسبت به خاندان پیامبر، بویژه سید الشهدا (ع) در تداوم این سنّت نقش داشته است. رسول خدا (ص) فرمود:«برای شهادت حسین (ع)حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.»

آثار و برکات این احیاگری و تعظیم شعائر نیز به خود امت اسلام برمی گردد و از این رهگذر، عُلقه های دینی و پیوندهای عاطفی با اولیای دین استوارتر می شود و دینداری و تعهّد و پاک زیستی شیعیان اهل بیت (ع) تقویت می شود.

تاریخچه عزاداری با شکل گیری اسلام و قدرت یافتن آیین نبوی(ص)، دشمنان دین و پیامبر، به شکلهای مختلف در صدد برآمدندند تا این نهضت را خاموش و این حرکت را نابود کنند.

دشمنان اهل بیت سعی داشتند که با فراموشاندن نام و یاد این خاندان و ایجاد فاصله میان مردم و خاندان پیامبر، خط و مرام آنان را هم به انزوا بکشانند. برای پیروان و وفاداران هم پیوسته محدودیّت ها و سختگیری های بسیار اِعمال می داشتند. ارتباط و رفت و آمد به خانه امامان و حتّی زیارت قبور آنان در بُرهه هایی از تاریخ بویژه در عصر متوکل عبّاسی، ممنوع و یک جرم سیاسی تلقّی می شد.

در چنین شرایطی، نوشتن و گفتن و سرودن و نشر تفکّر و راه آنان و ترویج خط فکری و تعالیمشان، از اسلوبهای مؤثر شیعه در دفاع از حق و مبارزه با باطل به شمار می آمد و حتّی گریستن و سوگواری در عزای آنان و به زیارت مزار آنان رفتن، یک عملی سیاسی و مبارزاتی و افشاگرانه و محوری برای تجمّع و تشکّل شیعه محسوب می شد و از این رو نوعی عبادت و حرکت در خطّ امامان نیز به شمار می رفت. این گونه مجالس حسینی و اهل بیتی مورد تشویق و حمایت ائمّه بود.

مجالس تجملاتی برای امام حسین (ع) مانع خیر می شود

کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم بااشاره به برگزاری مجالس برای اما حسین (ع)، اظهارکرد: اگر در برگزاری این مجالس افراد از حد تعادل خارج و افراط کنند امام حسین (ع) راضی نیست.

حجت الاسلام علی صدوقی بابیان اینکه امام حسین (ع) در حد توان هر فرد از او انتظار دارد، افزود: مجالس عزای امام حسین (ع) باید بی ریا و بدون هیچ چشم و هم چشمی باشد زیرا در این صورت مانع خیر و کمرنگ شدن این مجالس در بین مردم می شود.

وی بااشاره به برگزاری این مجالس تجملاتی اشاره کرد و گفت:
گرفتن مجالس عزاداری تجملاتی برای سید الشهدا باعث می شود تصویر ذهن دیگران در مورد سبک عزاداری برای امام حسین (ع) عوض شود.

کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: حتی اگر کسی در جلوی درب خانه خود پرچمی به یاد عزای امام حسین (ع) بزند از اجر و پاداشی برخوردار است.

انتهای پیام/

ارسال نظر

مهمترین اخبار

تازه های خبری