سرنوشتی از حال و هوای تقدیر مادربزرگ داشته ای تو عمه کوچک امام زمانی، آری تو رقیه ای؟
به گزارش قم خبر، حضرت رقیه (س) تقدیری شبیه مادر بزرگ خود فاطمه ی زهرا (س) دارد، حضرت رقیه(س) و حضرت فاطمه زهرا(س) از شدت مصائبی که بر انها وارد شد بیمار شدند«بعداز اینکه در مدینه با تخته ی در به پهلوی حضرت زهرا(س) زدندپهلوی ایشان شکست ودر بستر بیماری افتادند هرروز که میگذشت حال ایشان بدتر میشد وضعیف تر می شدند، حضرت رقیه(س) هم در کربلا مصیبت های زیادی را متحمل شدند از طرفی صحنه های جانسوز در روز عاشورا و از سویی رنج سفر وسختی اسارت وبی تابی از دوری پدر همه ی اینها باعث شده بود بدن حضرت رقیه(س) ضعیف تر شود.
سوختم ز آتش هجر تو پدر تب کردم/روز خود را به چه روزی بنگر شب کردم
حضرت رقیه علاقه ی خاصی به پدر داشتند چنانچه بعداز شهادت امام حسین (ع) از فراق پدر اشک میریخت وناله میزد، حضرت زهرا(س)هم خیلی به پدر علاقه داشتند که بعداز وفات پیامبر بسیاراشک میریختند وبی تابی میکردند.
حضرت رقیه (س) و حضزت زهرا(س) در سن کم از دنیا رفتند، حضرت زهرا(س) در سن18 سالگی وحضرت رقیه (س) درسن 3 سالگی دار دنیا را وداع گفتند.
این دو بانو علاوه بر شباهتی که در چهره داشتند در جهات دیگری هم شبیه بودند.
هر دو شبانه دفن شدند، در تدفین هر دو ، چندین معصوم حضور داشتند (حضرت امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (ع) در تدفین حضرت فاطمه. و امام سجاد و امام باقر و سر بریده امام حسین (ع) در تدفین حضرت رقیه)
صورت کبود ، پهلوی شکسته ، چادری خاکی و حتی قد خمیده از دیگر شباهت های حضرت فاطمه سلام الله علیها با نوه ی گرامی خود حضرت رقیه(س) است.
ای عمه بیا تا که غریبانه بگرییم/ رو از وطن و خانه، به ویرانه بگرییم
اسارت دشوار و یتیمی دردی عمیق است. یک سه ساله، چگونه می تواند تمام رنجِ تشنگی و زخم تازیانه اسارت و از آن بدتر، درد یتیمی را به جان بخرد، آن هم قلب کوچکِ سه ساله ای که تپیدن را از ضربانِ قلب پدر آموخته و شبی را بی نوازش او به صبح نرسانده است. امّا او رقیه حسین(ع) است و بزرگی را هم از او به ارث برده است. رقیه پس از عاشورا، پدر را از عمه سراغ می گیرد و لحظه ای آرام ندارد، با نگاه های کنجکاوش از هر سو تمام عشقش پدرش را می جوید و با سکوت عمه مواجه می شود.
وقتی به دستور یزید، سر پدر را برای رقیه علیهاالسلام آوردند، رقیه سر را در بغل گرفت و عقده های دل را باز کرد و هر چه می خواست با سر بابا گفت. آن شب رقیه علیهاالسلام ، گم شده خود را یافته بود، اما بی نوازش و آغوش گرم. پس لب هایش را بر لب های بابا گذاشت و آن قدر گریست تا جان به جان آفرین تسلیم کرد. پشت خمیده زینب علیهاالسلام شکست، رو به سر برادر فرمود: آغوش بگشا که امانتت را باز گرداندم. دیگر کسی ناله های شبانه رقیه علیهاالسلام را در فراق پدر نشنید.
شخصیت حضرت رقیه(ع)
به گفته حجت السلام و المسلمین سید جلال رضوی مهرحقیقت شخصیت هرچند کوچک اما اقیانوس گونه حضرت رقیه (س) در حادثه عظیم کربلا را نمی توان انکار کرد.
نائب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم معتقد است: اساسا حضرت رقیه(س) از دودمان حضرت سیدالشهدا است و مرقد حضرت رقیه(س) دختر کوچک امام حسین(ع) و عمه فقیر امام زمان(عج) مکان معنوی و مرکز الهامات و مجزات است.
به عقیده وی دشمنان اسلام می خواهند با خدشه دار کردن و شبه افکنی، عقاید شیعیان را زیر سوال ببرند و صهیونیست و وهابیت از برپایی مرقد این بانوی کوچک زجر می برند.
آن طور که رضوی مهر می گوید: حضرت رقیه(س) سیلی خوردن، چادرازسرکشیدن، تحقیرو جسارت را از مادر بزرگش حضرت فاطمه زهرا(س)به ارث برده است.
نائب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم می گوید: برخورد زشت و عاری از عاطفه دشمنان در مورد کودکی سه ساله رسوایی به بار آورد.
نائب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم به فهم دینی و ولایت مداری و علاقه دو جانبه امام حسین و حضرت رقیه (س) اشاره می کند و می گوید: گره مادی و معنوی شیعیان با توسل به فرزند کوچک اباعبدالله الحسین(ع) باز خواهد شد.
انتهای پیام/
ارسال نظر